به نظرم کلا دو حالت داره ، یا اینکه میریو خیالت راحته و میگی زمان کوتاهه یا اینکه میریو میبینی زمان زیاده و خیالت راحت نیست ، هم میخوای داشته باشی هم میخوای نداشته باشی ، خیلی وعضِ سردرگمیِ وحشتناکی پیش میاد ، من حالا امیدوارم که حالت های دیگه ای هم داشته باشه چونکه نمیشه که هی آدم در طولِ زندگیش مشغول ِ دق کردن باشه و حسرت خوردن که . بعد هان یه حالت دیگه هم وجود داره که میگی بیخیالِ همه چیز باید شد و حیفه و اینا ، بعد میبینی از دوطرف حیفه حتی از همه طرف حیفه اصن همه چی یهویی حیف به نظر میاد ، آدم نمیدونه چیکار کنه ، آدم همیشه درحالِ گیرکردگیه ، من هی دارم میرم جلو تا ببینم که چی میشه و دلم هم همش در حالِ هُری پایین ریختنه از چیزایی که قراره بشه و خب به نظرم همه چیزایی که سرمون میاد حقمون نیست دیگه .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر