۱۳۸۹ مرداد ۱۱, دوشنبه

دونگی

یه روزگاری دارم من انگاری که تازه به عقل رسیده باشم اصن ٫ هر روز که میگذره همه چیز عجیبتر و بهتر میشه ٫ انگاری که مثلا من تو خشکسالی بودم یهویی نعمت بهم رو کرده اونم تو تمام ابعاد زندگی ٫ تو این مایه ها دیگه. بعد اينو همه هم هي بهم گوشزد ميكنن ٫ بعد گفته بودم زندگی یه جاهای عجیبی داره یه دوره جدید رو میکنه٫ هی داره رو میکنه هی داره رو میکنه . من به یه جا خوب معنوی رسیدم اینروزا

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر